Friday, January 26, 2007

ဦးတင္မိုး အမွတ္တရ

“တကယ္ၾကေတာ့ ကဗ်ာဆရာဆိုတာ ပညာရိွမဟုတ္ပါဘူး။

ခံစားသူ သက္သက္ပါပဲ။”

၇၊၆။၂၀၀၆ ထိုင္းႏိုင္ငံ - ဦတင္မိုး (ျမန္မာႏိုင္ငံလြတ္လပ္သည့္ သတင္းေအဂ်င္စီတြင္ ေျပာၾကားသည့္ စကား၀ိုင္းမွ)

တတိုင္းျပည္လံုးက ခ်ီးက်ဴး ဂုဏ္ျပဳေနေပမယ့္ မာနမရိွပဲ ေျပာခဲ့တဲ့စကားေလးပါ။ ဆရာဟာ လူေရွ႕မွာ ၾကည့္ေကာင္း နားေထာင္ေကာင္းေအာင္ ေျပာတာမဟုတ္ အျပင္မွာလည္း တကယ္ပဲ ရိုးသားတယ္။ ေျဖာင့္မတ္တယ္။ အင္မတန္လည္း သေဘာေကာင္းပါတယ္။

၂၂ ဇန္န၀ါရီမွာ ခ်စ္တဲ့ ဗမာျပည္နဲ႔ သူ႔ျပည္သူျပည္သားေတြကို ေက်ာခိုင္းသြားတဲ့ ဆရာ ဦးတင္မိုးကို ဦးညႊတ္ပါတယ္။ အေဖ့ကိုယ္စား ဆရာဂ်မ္းကို ႏႈတ္ဆက္ပါတယ္။


မိုးမခမွာ ဦးတင္မိုးအမွတ္တရ စကားစုေတြ၊ ကဗ်ာေတြ ဖတ္ႏိုင္ပါတယ္။

0 comments:

Tuesday, January 23, 2007

သတိေပးလိုက္ၿပီ

စြမ္းအားျမွင့္ ျမန္မာေက်ာင္းသား စစ္သည္ေတာ္မ်ားကေတာ့ စစ္အာဏာရွင္ေတြနဲ႔ သူတို႔ကို ေထာက္ခံေနတဲ့ အဖဲြ႕အစည္းေတြ၊ အစိုးရေတြကို သတိေပးလိုက္ပါၿပီ။ စစ္သည္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ေၾကျငာခ်က္ကို ယေန႔ျမန္မာမွာ ဖတ္ပါ။

စစ္ေသြးၾကြတယ္ပဲ ေျပာေျပာ၊ အၾကမ္းဖက္လုပ္ရပ္ေတြ အားေပးတယ္ပဲ ဆိုဆို၊ က်ေနာ္ကေတာ့ သူတို႔ကို သေဘာက်တယ္။ ဟိုး ၁၉၉၉ ဗန္ေကာက္ ဗမာသံရံုး၀င္စီးတည္းက သူတို႔ လုပ္ရပ္ကို ေထာက္ခံတယ္။ ေတာ္ရံုလူေတြ မလုပ္ရဲတဲ့ စြန္႔လႊတ္စြန္႔စားတဲ့သတၱိနဲ႔ လုပ္ခဲ့ၾကလို႔ ဗမာ့အေရးကို ႏိုင္ငံတကာက ပိုသတိထားမိေစတယ္။ ဗမာသံရံုးေပၚမွာ ခြပ္ေဒါင္းအလံ တလူလူပ်ံေနခဲ့တာကို အမွတ္ရေနတုန္းပဲ။

သူတို႔ဟာ အၾကမ္းဖက္သမားေတြ မဟုတ္ ဗမာျပည္ဒီမိုကေရစီ ရရိွေရးလႈပ္ရွားေနတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြသာျဖစ္တယ္လို႔ ယံုၾကည္ေၾကာင္း ထိုင္းအစိုးရက ေၾကျငာခဲ့ပါတယ္။ သူတို႔နဲ႔အတူ ရဟတ္ယာဥ္နားထိလိုက္သြားခဲ့ရတဲ့ ဓားစာခံေတြကိုယ္တိုင္ကလည္း ဗမာျပည္ဒီမိုကေရစီရေစေၾကာင္း သူတိုတေတြကို ေအာင္ျမင္ေစေၾကာင္း ႏႈတ္ဆက္ခဲ့ၾကတယ္။

ဒီအျဖစ္အပ်က္ေတြဟာ ေက်ာင္းသားစစ္သည္ေတာ္ေတြကို အၾကမ္းဖက္သမား မဟုတ္မွန္း သက္ေသျဖစ္ခဲ့တယ္။ အဲဒီတုန္းက အမွတ္တရ ပံုေတြ သတင္းေတြ ဒီမွာ ရိွပါတယ္။

အခုေတာ့ ဗံုးေတြခဲြေနပါလားလို႔ ဆိုရင္ေတာ့ သူတို႔ေတြ ေျပာသလိုပဲ လုပ္သင့္တာလုပ္တာလို႔ပဲ က်ေနာ္ျမင္တယ္။ ေတာ္လွန္ေရးလုပ္တယ္ဆိုတဲ့ေနရာမွာ ေပးဆပ္ရတာေတြေတာ့ရိွၾကတာပါပဲ။ အျပစ္မဲ့ျပည္သူေတြမေသေစခ်င္ေပမယ့္ ကံမေကာင္း အေၾကာင္းမလွရင္ေတာ့ အထိအခို္က္ရိွမွာပါ။ ဘာပဲေျပာေျပာ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ဆႏၵျပေတာင္းဆိုရင္ေတာင္မွ အသက္အႏၱရာယ္ရိွေသးတာပဲေလ။

အၾကမ္းမဖက္တဲ့နည္းနဲ႔ ႀကိဳးစားခဲ့တာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာခဲ့ၿပီ။ နယ္လ္ဆင္မင္ဒဲလားတို႔ေတာင္မွ ေနာက္ဆံုးမွာ လူျဖဴအစိုးရကို အၾကမ္းမဖက္နည္းေရာ၊ အၾကမ္းဖက္နည္းေရာ သံုးခဲ့ၾကရေသးတာပဲ။ က်ေနာ္တို႔ေတြလည္း လုပ္တာတရားပါတယ္။ သူႏိွပ္စက္တာခ်ည္း ၿငိမ္ခံေနတာထက္ ႏိွပ္စက္တဲ့လူေတြကို ျပန္ႏွိပ္စက္တာ လံုး၀ တရားတယ္။ သူတို႔ေတြ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း မေနႏိုင္ေအာင္လုပ္တာ တရားတယ္။ ကပ္ဖားရပ္ဖားေတြ စိတ္ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ မေနႏိုင္ေအာင္လုပ္တာ တရားတယ္။

2 comments:

Thursday, January 18, 2007

ဂႏၶာလရာဇ္ မွတ္တမ္း - ၂

အစိုးရဆိုသည္မွာလည္း ပုထုဇဥ္ လူသားတို႔ပါ၀င္၍ ဖဲြ႕စည္းအပ္ေသာ အာဏာပိုင္အဖဲြ႕ျဖစ္၏။ လူဆိုသည္မွာ မွားၾက၏။ ထို႔ေၾကာင့္ လူတို႔ပါ၀င္ေသာ အစိုးရအဖဲြ႕သည္ အမွားလည္း ရိွေပမည္။ အမွန္လည္းရိွေပမည္။ အစဥ္ထာ၀ရမွန္ကန္ေကာင္းမြန္ေနသည္ဟူ၍ေတာ့မျဖစ္ႏိုင္ေပ (ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္ဗ်၊ ခုဆို ၁၉ႏွစ္ရိွေတာ့မယ္။ တခုမွ မမွားေသးဘူး။ အဲလူမဟုတ္ရင္ေတာ့ မေျပာတတ္ဘူး)။ အကယ္၍အစိုးရသည္ မွားခဲ့ေသာ္ ဤအစိုးရကို အာဏာအပ္ႏွင္းထားေသာ ျပည္သူလူထုမွ အျပဳသေဘာျဖင့္ ေ၀ဖန္လွ်င္ အစိုးရက လက္ခံရေပမည္ (အာဏာသိမ္းထားပါက ေ၀ဖန္လွ်င္ လက္ခံစရာမလို။ မွတ္ေလာ့)။ ျပစ္တင္လွ်င္လည္း ၿပံဳးရႊင္စြာ လက္ခံရေပမည္ (ဒါေၾကာင့္ေျပာတာ ဒီမိုကေရစီဟာ မေကာင္ဘူး၊ ျပစ္တင္ရင္ ၿပံဳးရႊင္ရမတဲ့။ ၿပံဳးစရာလားလို႔။ အင္းစိန္ အင္းစိန္….)

ဤအကြက္သည္ ဒီမိုကေရစီ၏ ခ်စ္စရာေကာင္းေသာ အကြက္ပင္ မဟုတ္ပါလား။ ျပစ္တင္သံ၊ ေ၀ဖန္သံ၊ ထုသံ၊ ႏွက္သံ၊ ခနဲ႔သံ၊ ဆဲသံတို႔ျဖင့္ ျပည့္ႏွက္၍ေနေသာ ဗမာသတင္းစာမ်ားကို ႏွင္းခဲမ်ားေအာက္မွေန၍ လြမ္းမိေပသည္။ ဗမာသတင္းစာဆရာမ်ား မ်က္ႏွာကိုလည္း ျမင္ေယာင္လာသည္။

ေနာက္ေတာ့ သတင္းစာဆရာမ်ားကို ပိုမိုသတိရသည္မွာ ပီကင္းတြင္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ သတင္းစာဆရာ အစည္းအေ၀းလုပ္သည့္ေန႔ ျဖစ္ေပသည္။

ထုိေန႔တြင္ သတင္းစာဆရာ စံုစံုလင္လင္ ၄၀-ေက်ာ္ ၅၀ နီးပါး တက္ေရာက္ၾကသည္။ အစည္းအေ၀းစကတဲက မေရႊဇင္သည္ ၀င္၍နားေထာင္၏။ သတင္းစာဆရာတို႔သည္ တရုပ္လိုေမး၍ ဘာသာျပန္သူကတဆင့္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္သို႔ အဂၤလိပ္လိုေျပာရသည္။

မ်ားေသာအားျဖင့္ ေမးခြန္းတို႔သည္အေရးမႀကီးလွ။ “၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ပီကင္းကိုဘယ္လိုထင္ပါသလဲ`“ အစရိွေသာ စကားစပ္သေဘာမ်ဳိး မိတ္ဆက္မ်ဳိးေလာက္ပင္ ျဖစ္သည္။

ရန္ကုန္တြင္ သတင္းစာ အစည္းအေ၀းကို အၿမဲနားေထာင္ေနရေသာ မေရႊဇင္အဖို႔ စိတ္ထဲတြင္ တမ်ဳိးျဖစ္ေနျပန္သည္။ အစည္းအေ၀းသည္ ခဏပင္ က်င္းပ၍ၿပီးဆံုးသြားသည္။

အကယ္၍ ဗမာသတင္းစာဆရာမ်ားကို ဤလို အစည္းအေ၀း၌ ခ်၍ေပးလိုက္ရလွ်င္ ေမးလိုက္ၾကမည္ျဖစ္ျခင္း။ အပ္က်သည္ကအစ မိုးမီးေလာင္သည့္ ကိစၥအထိ ပြင့္လင္း ရဲတင္းစြာ ေမးၾကေပမည္(ယခုကား ေခတ္ေျပာင္းေလၿပီ။ အေမးခံခ်င္သည့္ ေမးခြန္းမ်ားကို ပံုႏိွပ္၍ သတင္းစာဆရာမ်ားအား ႀကိဳတင္ေပးကာ ေမးေစ၏)

ဂႏၶာလရာဇ္ မွတ္တမ္း- စာမ်က္ႏွာ ၆၈

3 comments:

Wednesday, January 17, 2007

ဂႏၶာလရာဇ္ မွတ္တမ္း - ၁

တရုတ္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ခ်ဴအင္လိုင္ရဲ႕ ဖိတ္ၾကားခ်က္အရ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးႏုဟာ ၁၉၅၄ခု ႏို၀င္ဘာလကုန္မွာ တရုတ္ျပည္ကို မိတ္ဆက္သြားေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ကေတာ္ ေဒၚျမရီ၊ တရားလႊတ္ေတာ္ခ်ဳပ္ တရား၀န္ႀကီး သတိုးမဟာသေရစည္သူ ဦးျမင့္သိန္း၊ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္၏ အတြင္း၀န္ႏွင့္ ၀န္ႀကီးမ်ားအဖဲြ႕ အတြင္း၀န္ သေရစည္သူ ဦး၀င္းေဖ၊ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္၏ စီမံကိန္းအတြင္း၀န္ သီရိပ်ံခ်ီ ဦးသန္႔၊ စစ္ရုံးမွ စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္ ဗိုလ္မႉးႀကီး ေအာင္ႀကီး၊ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္၏ ကိုယ္ရံေတာ္ ဗိုလ္ႀကီး ျပည္စိုး၊ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္၏ အတြင္းေရး အတြင္း၀န္ ေဒၚခင္စု၊ စာေပဗိမာန္ မဂၢဇင္း အယ္ဒီတာ ဦးထင္ႀကီး၊ အထူး စံုစမ္းစစ္ေဆးေရး႒ာနမွ ဘာသာျပန္ ဦးက်င္ေမာင္နဲ႔ ရုပ္ရွင္ႏွင့္ ျပဇာတ္႒ာနမွ ဦးသိန္းေထြးတို႔ လိုက္ပါသြားပါသတဲ့ (ေမာလိုက္တာ)။

အဲဒီခရီးစင္မွာ လိုက္ပါသြားၾကတဲ့လူေတြထဲက ဦးႏု၊ ဦးျမင့္သိန္း၊ ဦး၀င္းေဖ၊ ဦးသန္႔၊ တကၠသိုလ္ထင္ႀကီး၊ ခင္ႏွင္းယု(ေဒၚခင္စု) နဲ႔ ဗိုလ္မႉးႀကီးေအာင္ႀကီးတို႔ေရးတဲ့ မွတ္တမ္းေတြရယ္ မိန္႔ခြန္းေတြရယ္ စုေပါင္းၿပီး ဂႏၶာလရာဇ္ မွတ္တမ္းရယ္လို႔ စာအုပ္ထုတ္ခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၅၅ခု ဇူလိုင္လမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံဘာသာျပန္စာေပအသင္းမွ ထုတ္ေ၀ပါတယ္။ (ဂႏၶာလရာဇ္ ဆိုတာ တရုတ္ျပည္ကို ေခၚတဲ့ အသံုးအႏႈန္းျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာျပစရာ လိုမယ္မထင္ပါဘူး။ လိုလည္း ခုပဲေျပာလုိက္ပါၿပီ။)

အဲဒီထဲက ခင္ႏွင္းယု(ေဒၚခင္စု) ေရးတာေလးကို ေ၀မွ်လိုက္ပါတယ္။ ဂႏၶာလရာဇ္ မွတ္တမ္း စာအုပ္မွ မူရင္း စာလံုးေပါင္းမ်ားအတိုင္း ေကာက္ႏႈတ္ေဖာ္ျပပါမယ္။ ( ) ထဲက စာေတြကေတာ့ က်ေနာ္လက္ေဆာ့ထားတာေတြေပါ့။

ပီကင္းကို ေရာက္ၿပီးသည့္ ေနာက္ေန႔တြင္ ဗမာျပည္ကို အထူးသတိရ၏။ ရန္ကုန္တြင္မူ နံနက္မိုးလင္းလွ်င္ မေရႊဇင္၏ရုံးခန္း၌ သတင္းစာတို႔ျပည့္၍ ေနေလသည္။ ဤသတင္းစာတို႔ကို ေကာက္၍ဖတ္လိုက္လွ်င္ အစိုးရကို ေထာက္ခံသည့္ သတင္းစာလည္း ရိွ၏။ အစိုးရကို ရစရာမရိွေအာင္ ေ၀ဖန္ထားေသာ သတင္းစာလည္းပါသည္ (ကြာသလိုလိုပါပဲလားေနာ္)။ အျပဳအားျဖင့္ ေ၀ဖန္သူလည္း ရိွ၏၊ တမင္အျပစ္ရွာသူလည္း ရိွ၏ (ဒါေၾကာင့္ ေျပာတာ၊ အျပစ္တင္ခံႏိုင္ေအာင္ ေလ့က်င့္ထားၾကပါလို႔)။ သို႔ေသာ္ ဤကဲ့သို႔ အသံအမ်ဳိးမ်ဳိးထြက္ေသာ သတင္းစာမ်ဳိးစံုကို ဖတ္ရသည္မွာ အရသာ တမ်ဳိး ရိွသည္ဟု မေရႊဇင္က ထင္သည္။

ပီကင္း သတင္းလႊာတြင္မူ တရုပ္ဘာသာႏွင့္ သတင္းစာ ၃-၄ေစာင္ အျပင္ အဂၤလိပ္လို Daily News Release ဆိုေသာ ေန႔စဥ္သတင္းလႊာတေစာင္ပင္ ဖတ္ရေလသည္ (ျမန္မာ့အလင္း၊ ေၾကးမံု၊ The New Light of Myanmar ေပါ့၊ ထူးဆန္းပါဘူးေနာ္)

ေန႔စဥ္ သတင္းလႊာကလည္း အစိုးရဘာလုပ္သည္၊ ဘာကိုင္သည္ကိုေဖာ္ျပ၍ အစိုးရလုပ္ငန္းစဥ္မ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍လည္း “အားလံုးဘဲ ေကာင္းပါသည္ခင္ဗ်ား” ဟူ၍ ေရးသားထားေသာ စာေစာင္ျဖစ္သည္ (ေဒၚခင္ႏွင္းယု ၂၁ ရာစု ဗမာျပည္ကို ေရာက္ရိွသြားပံုရသည္၊ ျမန္မာ့အလင္းတို႔ ေၾကးမံုတို႔ ႀကိဳဖတ္မိပံုေပၚသည္)

ဗမာအစိုးရ ျပန္ၾကားေရး႒ာနမွ ထုတ္ေ၀ေသာ ျပည္ေထာင္စုသား ဆံဆံပင္ ျဖစ္ေပသည္။

ပီကင္းတြင္ သတင္းစာဖတ္ရသည္မွာ ရင္ထဲတြင္ အမွန္ပင္ဟာေပသည္။ ရန္ကုန္မွာ ဆိုလွ်င္ေတာ့ မေရႊဇင္သည္ သူ၏ခ်စ္လွစြာေသာ အစိုးရကို အၿမဲေထာက္ခံ၍ ေကာင္းပါ့၊ မွန္ပါ့ လုပ္၍ေရးသားေလ့ရိွေသာ အခ်ဳိ႕သတင္းစာမ်ားကို ေၾကာ္ျငာႀကီးႏွင့္တူ၍ မဖတ္ခ်င္ခဲ့ေသာ္ အျပင္းအထန္ေ၀ဖန္ေသာ သတင္းစာမ်ားကို ေရြး၍ဖတ္ႏိုင္၏။

ဂႏၶာလရာဇ္ မွတ္တမ္း- စာမ်က္ႏွာ ၆၇

1 comments:

Tuesday, January 16, 2007

အမွားမ်ားနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ေတြ

က်ေနာ္တင္လိုက္တဲ့ လြတ္လပ္ေရးေန႔ပို႔စ္မွာ စင္ကာပူက ဗမာလမ္းနာမည္ေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အမွားေတြပါသြားပါတယ္။ ေရးတုန္းကေတာ့ မွန္တယ္ထင္လို႔ ေရးလိုက္တာပဲ။ ၾကားဖူးနား၀ ရိွတာကို တခါမွလည္း မွန္မမွန္ ျပန္မစစ္ခဲ့ဘူး။ စြတ္ၿပီး မ်က္စိမိွတ္တင္လိုက္တာ။ အမည္မရိွ တေယာက္က လာၿပီး အမွားေလး ေထာက္ျပမွ သိေတာ့တယ္။ သူ႔ကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ပထမေတာ့ နည္းနည္းဘုသြားတယ္ေပါ့။ သူေျပာတာ ေသခ်ာလို႔လားေပါ့။ အသည္းအသန္ ရွာရတာ။ ေတာ္ေသးတယ္ နည္းေပါင္းစံုသံုးၿပီးရွာမွ သြားေတြ႕တာ။ လားလား….က်ေနာ္ လူေတြကို မဟုတ္တာေတြ ေျပာမိပါေရာ။ ခုေတာ့ က်ေနာ္ သင္ခန္းစာရၿပီ။ ေနာက္ဆို ေသခ်ာေအာင္ ဘာေရးေရး မွန္ရဲ႕လားဆိုတာ အရင္စစ္ရေတာ့မယ္။ စြတ္စက္ေရးေတာ့ မွားသေပါ့။ ေျပာတုန္းကေတာ့ ဗဟုသုတရေစဆိုၿပီး ကိုယ္သိထားတာ ေျပာတာပဲ။ ေစတနာနဲ႔ေပါ့။ မွားေနမွန္းလည္းသိေရာ ဘယ္သူမွ ကိုယ့္မျမင္ေပမယ့္ ေနမရ ထိုင္မရ မ်က္ႏွာပူသဗ်။ ဒါနဲ႔ပဲ ဟိုေတြး ဒီေတြးနဲ႔ ဒီစာေရးျဖစ္တယ္ေပါ့။

က်ေနာ္တို႔ဗမာေတြဟာ က်ေနာ့္အျမင္ေတာ့ အေတာ္ကို ေ၀ဖန္ခံႏိုင္အားနည္းတယ္။ က်ေနာ္လည္း ပါတယ္ေနာ္။ ဘုသြားတာ သက္ေသေပါ့။ ဒီေကာင္ ဘယ္ေလာက္သိလို႔လည္းေတာင္ ေတြးလိုက္ေသး။ ငါ့ေလာက္ပဲ သိအံုးမလားလည္း ပါေသး။ စံုလို႔ပါ။ ထားေတာ့။ က်ေနာ္တို႔တေတြကလည္း တေသြး တသံ တမိန္႔ ဆုိတဲ့ သက္ဦးဆံပိုင္ စနစ္ဆိုးႀကီးေအာက္မွာ ႀကီးျပင္းလာသကိုး။ အုပ္ခ်ဳပ္သူလူတန္းစားကို ျပန္ေ၀ဖန္ခြင့္ မရခဲ့သလို ေ၀ဖန္ရင္လည္း လက္မခံဘူးဆိုတဲ့ အက်င့္ဆိုးႀကီးနဲ႔ လူျဖစ္လာၾကေတာ့ အင္း…. သူတို႔အျပစ္ပဲေပါ့ေနာ္။ ငယ္ငယ္တည္းက လြတ္လြတ္လပ္လပ္ မွန္တယ္ထင္သမွ်ေျပာခြင့္ရိွခဲ့မယ္ဆို ကိုယ္မွားတာေတြ သူမ်ားကေျပာလည္း အလွည့္ၾကေတာ့ မႏဲြ႕ၾကစတမ္းဆိုသလို ၿပံဳးၿပံဳးေလး လက္ခံတတ္လာမယ္ထင္ပါတယ္။ ခုေတာ့ ဗမာေတြဟာ ေ၀ဖန္ၿပီဆိုရင္ ေနာင္ဂ်ိန္ပေလးေနၾကတာပဲ ေတြ႕ေတြ႕ေနရတယ္။ ဟဲဟဲ..အျပစ္ေျပာတာ မဟုတ္ဘူးေနာ္။ ေ၀ဖန္တာ။ ကိုယ့္တိုင္းျပည္က မဂၢဇင္းေတြမွာပဲၾကည့္ လူေတြက စံထား နမူနာယူရမယ့္ စာေရးဆရာေတြ ကေလာင္ေသြးၿပီးေဆာ္ေနၾကတာ။ ေကာင္းတဲ့ေ၀ဖန္ေရးေတြရိွေပမယ့္ ကိုယ့္ေဆာ္လို႔ ျပန္ေဆာ္တယ္ကြာဆိုတာေတြပဲ မ်ားေနတယ္။ ေၾသာ္ဟုတ္သား။ ငါမွားသြားတယ္။ သူ႔ေက်းဇူးတင္ရမယ္ဆိုတာ က်ေနာ္ေတာ့ မေတြ႕ဖူးဘူးလိုပဲ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ အေျပာေလးနဲ႔ ေျပာရင္ ဒါမ်ဳိးေတြ ျဖစ္ေနလို႔ ဘယ္လိုမွ မတိုးတက္ႏိုင္ဘူး ေပါ့။ ဒီမိုကေရစီသာရခဲ့ရင္ ကိုယ္လည္းသူမ်ားကို မွန္တယ္ထင္တာေတြ ေျပာခြင့္ရိွမယ္။ သူမ်ားကလည္း ကိုယ့္ကို သူတို႔ မွန္တယ္ထင္တာေတြ ေျပာၾကမွာပဲ။ ခုလိုသာ အေျပာခံရတုိင္း ေနာင္ဂ်ိန္ေနမယ္ဆို ဒီမိုကေရစီဟာ အလကားႀကီးျဖစ္သြားမယ္။ ႀကိဳၿပီး အက်င့္ေကာင္းေလးေတြ ေမြးၾကပါဗ်။

က်ေနာ္ကေတာ့ ေျပာခဲ့တဲ့အတိုင္း စစခ်င္း ဘုေပမယ့္လို႔ ျပင္လိုက္ပါတယ္ေနာ္။ အမည္မရိွသာ က်ေနာ့္ အမွားကို မေျပာခဲ့ရင္ က်ေနာ္လည္း ဒီအမွားႀကီး တသက္လံုးယံုသြားမယ္။ ဒီအမွားကိုပဲ လူေတြ အမ်ားႀကီးကို ထပ္ေျပာမိမယ္။ က်ေနာ့္စာကို ဖတ္ၿပီး မ်က္စိမွိ္တ္ယံုမိၾကတဲ့သူေတြလည္း အမွားႀကီးကို အမွန္လုပ္ သူမ်ားေတြကို ထပ္ေျပာမိၾကမယ္။ သူတို႔ရဲ႕ေနာက္မ်ဳိးဆက္ေတြလည္း မွားၾကေတာ့မယ္။ ကဲ….ဘယ္ေလာက္ အႏၱရာယ္ႀကီးသလဲ။ ေ၀ဖန္ခံရတာ၊ အမွားေတြ ေထာက္ျပခံရတာ ေကာင္းပါတယ္။ ေက်းဇူးတင္ၾကပါ။ ေဒါသေရွ႕ထားမွားမေပါ့။ ေ၀ဖန္ၾကပါ….မ်ားမ်ားေ၀ဖန္ၾကပါ။ အားမနာတမ္း ေ၀ဖန္ၾကပါ။ ဒီမိုကေရစီေခတ္ႀကီးမွာ ေနတတ္ေအာင္ ေလ့က်င့္ၾကပါ။

ေၾသာ္..ေအာက္က ကဗ်ာေလးလည္း ျမည္းသြားပါအံုး။

ငါတတ္ ငါေတာ္ ၊ ငါအေက်ာ္ဟု

ငါေသာ္ စိတ္ထား ၊ မရိွျငားလည္း

ငါကား ငယ္ရြယ္ ၊ ဥာဏ္မၾကြယ္၍

အဘယ္သို႔လ်င္ ၊ အမွားစင္အံ့

အၾကင္သူေတာ္ ၊ ပညာေက်ာ္သည္

ခၽြတ္ေခ်ာ္လဲြမွား ၊ ငါ့စကားကို

စိတ္ထားေဖြးျဖဴ ျပင္ေတာ္မူ။

ရွင္အဂၢဉာဏ

တာရာမင္းေ၀ - လေရာင္ကိုပန္၍ ညဥ့္ယံ၌လည္း ေမႊးျမျဖဴစင္ႏိုင္ေစ (ပထမ စာမ်က္ႏွာ)

0 comments:

Sunday, January 14, 2007

Shame on South Africa

It was no surprise both China and Russia vetoed the resolution against Burma. After all, they are the ones who gain a lot from Burma being cast aside by the western world. China has been dumping her old military trucks, tanks, and planes into Burma for more than a decade and Russia has been supplying widely known MIG-29 fighters, Choppers, Tanks, and even helping controversial nuclear project.

But to the amazement of many governments and even its own population, South Africa also opposed the document. It is the country where Nelson Mandela was born. It was the example how the rest of the world can help change some other country’s fate. It is the symbol of how the non-violence freedom struggle can be achieved. It is the symbol of how the two deeply hated groups can sit down together and build a fully democratic country.

Yet, the democratically elected South Africa government decided not to help another country of its past. They decided to forget the fact that they were at the receiving ends of these kinds of resolutions in the past. They decided to ignore the sympathy the worlds’ people had on them when they were suffering. They decided to forget how badly they wanted the freedom.

It is a disgrace act for a country like South Africa. Mr Mandela would have been shocked to hear the news. I could say nothing but “Shame on South Africa!”

1 comments:

Friday, January 12, 2007

လြတ္ေျမာက္ျခင္း ဆုေတာင္း

ဘာအေၾကာင္းေၾကာင့္ပဲ လႊတ္လႊတ္၊ လြတ္ေျမာက္လာတာ ၀မ္းသာစရာပါ။ အကိုတို႔တေတြ က်န္းမာ ခ်မ္းသာစြာ ရိွၾကပါေစ။ လြတ္လပ္တဲ့ ဗမာျပည္ႀကီးကို ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ႏိုင္ၾကပါေစ။

1 comments:

Tuesday, January 09, 2007

ေခါင္းစဥ္မဲ့ ကဗ်ာ

သိခဲ့ရတယ္

အမွန္တရား မျဖစ္ခင္

အမွားတရံမက ျဖစ္ခဲ့ေၾကာင္း။

ေန႔စင္ေတြ႕ေနရတယ္

အမိႈက္စေတြက

တံမ်က္စည္းလဲွတဲ့ပံုကိုေလ။

ခဏခဏၾကားရတယ္

ေရႊသြားနဲ႔ ေပါက္ေဖာ္က

သူ႔မွာ စားစရာမရိွေၾကာင္း ေျပာတဲ့စကား။

အားလံုးဆံုးျဖတ္သင့္တယ္

ျဖန္႔ထားတဲ့လက္ကို

က်စ္က်စ္ပါေအာင္ ဆုပ္လိုက္ဖို႔။

ထြန္းစန္း

၁၉၉၆ ထုတ္ ရာစုသစ္ ျမစ္က်ဥ္း ၊၄၊ မွ။

ဆုပ္ထားတဲ့လက္ေတြ ျပန္မျပန္႔သြားဖို႔လည္း လိုတယ္ထင္ပါတယ္။ တတ္ႏိုင္သေလာက္ေတာ့ ဆုပ္ထားၾကပါဦးလို႔။

0 comments:

Sunday, January 07, 2007

The controversial quote: “The people get the government they deserve”

Well, I don’t know who actually said this. And no one seems to be sure of the source. You can google the whole sentence and try looking for answer and get over 28000 findings. I looked through less than 50 of them and found some different interesting references.

[1]In a Democracy, the people get the government they deserve - Alexis de Tocqueville


[2]If the citizenry do not hold their officials to standards, then any government gets our of hand. So the question goes beyond taxation, and becomes how can we ever have a sound government, and the answer is by a principled populace. As has been said by Jefferson and Tocqueville, people get the government they deserve.

[3]What worries me though is the following quotation penned by Shakespeare in Julius Caesar: "Cassius suggests that the people get the government they deserve…". This can be a good thing, if (and it’s a big “if”) the people do their homework and vote based on facts, not on rumor or innuendo.

[4]In a Democracy, The People Get the Government They Deserve. - Hunter S. Thompson

So, this controversial saying was the words of either Alexis de Tocqueville or Jefferson or Shakespeare or Hunter S. Thompson. Anyway, it really doesn’t matter. You can see there are tens of thousands of people who do not agree with the saying. But, you can also see there are tens of thousands of people who agree the saying if we add the words “In a democracy” in front. I am one of the latter to be frank.

And I believe whoever said this would not have said this sentence alone. It could be part of the play, part of the novel, or part of the speech. At that time, they might specifically want to mean that specific group of people, hence; “The People”. Therefore, the saying could not be applied to general population all over the world. As a result of cutting or extracting original words, this controversy had happened.

Anyway, I wrote this simply because I want to let those who read my blog know that the saying is not complete and controversial. In addition, this is to clarify this saying is not “theory” and should not apply to general public. However, there are people who simply like this quote. There will also be many who disagree with me.

To them, I agree to disagree. After all, I believe in unity in diversity. We just have to live in harmony and be united. So, just agree to disagree.. please….

Note: Dedicated to my friends who stand on different sides of the fence regarding the matter as well as those who might be interested and those who have no time to do research. May my research help you guys at least a bit.

*Peace*

284 comments:

Friday, January 05, 2007

US Army officer seen at KNU leader's funeral










ဟုတ္ကဲ့…. ေခတ္ၿပိဳင္က ပံုကိုၾကည့္ၿပီး ဟာသေလးေတြးမိလို႔ ေရးထားတာပါ။

ငါေျပာသလိုလုပ္၊ ငါလုပ္သလို မလုပ္နဲ႔ေပါ့။

1 comments:

Thursday, January 04, 2007

မလြတ္လပ္ေသးေသာ…လြတ္လပ္ေရးေန႔

မလြတ္လပ္ေသးတဲ့ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ဗမာျပည္ႀကီး လြတ္လပ္ေရး ရခဲ့တာ ဘာလိုလိုနဲ႔ ဒီေန႔ဆို ၅၉ႏွစ္ေတာင္ရိွပါေပါ့။ ထူးထူးဆန္းဆန္း ဘာလို႔ မနက္ ၄နာရီ မိနစ္ ၂၀ တိတိ မွာ လြတ္လပ္ေရးေပးသလဲလို႔ ေတြးၾကည့္ဘူးသလားဗ်ာ။ တိုင္းျပည္ႀကီးအတြက္ အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ဆိုၿပီး ေဗဒင္ဆရာေတြနဲ႔တိုင္ပင္ မနက္ ၄နာရီ မိနစ္ ၂၀ ကို ေရြးခ်ယ္ခဲ့တာလို႔ စာအုပ္ေတြမွာ ဖတ္ဖူးပါတယ္။ ဘယ္စာအုပ္ေတြလဲေတာ့ ေသခ်ာ မမွတ္မိေတာ့ပါ။ Who killed Aung San မွာ ပါတယ္ ထင္ပါတယ္။ ဒါနဲ႔ internet မွာရွာၾကည့္ေတာ့ ကံေကာင္းစြာ ဒီကေန ေတြ႕ပါတယ္။

Burma (Myanmar) became independent under his successor U Nu on Jan. 4, 1948 at 4:20 AM. (hour chosen by astrologers)

ဟုတ္ကဲ့၊ ဘာပဲေျပာေျပာ ၁၉၆၂ အထိေတာ့ ဒီမိုကေရစီ စနစ္ကေလးနဲ႔ ေနရေသးတယ္ဆိုေတာ့ ေဗဒင္ဆရာေတြကိုလည္း အျပစ္ပံုခ်လို႔ မရဘူးေပါ့ေလ။ အာရွရဲ႕ ဆန္အိုးႀကီး က်ေနာ္တို႔ ျဖစ္ခဲ့ဖူးတယ္။ အာရွမွာ အႀကီးဆံုးေလဆိပ္ (မဂၤလာဒံု ေလဆိပ္) ပိုင္ခဲ့ဖူးတယ္။ အာရွမွာ ဒုတိယ အႀကီးဆံုး ဘူတာရံု (ရန္ကုန္ဘူတာႀကီး) ပိုင္ခဲ့ဖူးတယ္။ အာရွမွာ ထိပ္ထိပ္ၾကဲ ေဘာလံုးအသင္း က်ေနာ္တို႔ ျဖစ္ခဲ့ဖူးတယ္။ ေကာင္းပါတယ္…


သိပ္ဂုဏ္ယူစရာေကာင္းတာေလးတခု ေျပာျပအံုးမယ္။ ဒီေန႔ တိုးတက္ၿပီးႏိုင္ငံ ျဖစ္ေနတဲ့၊ က်ေနာ္တို႔ ဗမာေတြ သိပ္ဓာတ္က်တဲ့ စင္ကာပူဆိုတဲ့ ကၽြန္းပိစိရဲ႕ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ လီကြမ္းယူဟာ သူ႔ႏိုင္ငံကို ဗမာျပည္လို ျဖစ္ရမယ္ဆိုတဲ့ ခံယူခ်က္နဲ႔ က်ေနာ္တို႔ တိုင္းျပည္ႀကီးကို အားက်လို႔၊ သူ႔ တိုင္းျပည္သားေတြ စိတ္ထဲမွာ ဒီတိုင္းျပည္ကို အၿမဲသတိရ အားက်ေစဖို႔ လမ္းေတြကို ဗမာနာမည္ေတြ ေပးခဲ့တယ္။ (မွားေနပါတယ္။ ကို အမည္မရိွ ေျပာျပမွသိတာပါ။ ၿဗိတိသွ် အုပ္ခ်ဳပ္သူေတြက ၂၀ ရာစုမွာမွ ဗမာနာမည္ေတြေပးခဲ့တာပါတဲ့။ ဒီဟာေလး ရွာေတြ႕တာ ကံေကာင္းသြားတယ္။ မွန္တယ္ထင္ၿပီး ေရးမိတဲ့အတြက္ ခြင့္လႊတ္ၾကပါေနာ္။)အခုထိလည္း ဒီနာမည္ေတြပါပဲ။ စင္ကာပူေရာက္ ဗမာေတြ သိၾကမွာပါ။ ေျပာရရင္ Rangoon, Mandalay, Moulmein (ေမာ္လၿမိဳင္), Martaban (မုတၱမ), Ava(အင္း၀), Pegu(ပဲခူး), Bhamo(ဗန္းေမာ္), Prome(ျပည္), Akyab(စစ္ေတြ), Minbu, Shan, Irrawaddy Road တို႔ပါပဲ။ ေအာက္မွာ ပံုေလးထည့္ေပးလို္က္ပါတယ္။ အမွတ္တရေပါ့။ Moulmein High(ေမာ္လၿမိဳင္ အထက္တန္းေက်ာင္း)ဆိုတဲ့ ဇာတ္လမ္းတဲြေလးေတာင္ရုိက္ၿပီး လြန္ခဲ့တဲ့ ၂ႏွစ္ေလာက္က ဒီမွာ စီးရီးျပသြားပါေသး။


အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ ဒါေတြဟာ ေရႊေရာင္အိပ္မက္မ်ားေပါ့။ ဒီအိပ္မက္ေတြ တေန႔ေန႔ တခ်ိန္ခ်ိန္ တကယ္ျပန္ျဖစ္လာရမွာပါ။ တေန႔ေန႔ ေတာ့ တကယ္လြတ္လပ္တဲ့ လြတ္လပ္ေရးေန႔ကို ဆင္ႏႊဲခြင့္ရရမွာေပါ့။

မားကို႔စ္ကို ႏႈတ္ဆက္ပါတယ္။ ပိုလ္ေပါ့ကို ႏႈတ္ဆက္ပါတယ္။ ပီႏိုေခ်းကို ႏႈတ္ဆက္ပါတယ္။ ဆက္ဒမ္ဟူစိန္ကို ႏႈတ္ဆက္ပါတယ္။

မလြတ္လပ္ေသးတဲ့ ဗမာျပည္ႀကီးအတြက္ လြတ္လပ္ပါေစေၾကာင္း ဆုေတာင္းပါတယ္။


3 comments:

Wednesday, January 03, 2007

ႏွစ္သစ္ဆုေတာင္း

စင္ကာပူရေနျပည္ေတာ္ရဲ႕ လူတသိန္းေျခာက္ေသာင္းေက်ာ္ တက္ေရာက္တဲ့ Esplanade ေရွ႕က Marina Bay Front Countdown 2007 က မီးပန္းမ်ားရဲ႕ ပံုပါ။ ငယ္ငယ္က ေတာ္လွန္ေရးေန႔ေတြဆို ေတာ္လွန္ေရးပန္းျခံနားသြားသြားၿပီး မီးရႈးမီးပန္းေဖာက္တာေတြ ေစာင့္ေစာင့္ၾကည့္ရတာ လြမ္းမိတယ္။ ၈၈ ေနာက္ပိုင္း မ်ဳိးဆက္ေတြကေတာ့ ဒီအေတြ႕အႀကံဳ မရိွရွာေတာ့ပါေလ။ လူေတြလည္း ႀကိတ္ႀကိတ္တိုးေပါ့။ ေျမနီကုန္း ညေစ်းလည္း စည္လို႔ေပါ့။

စင္ကာပူျမစ္(က်ေနာ္တို႔ အတြက္ေတာ့ ေျမာင္းအႀကီးႀကီးေပါ့ေလ)ထဲက ရာေပါင္းမ်ားစြာေသာ ႏွစ္သစ္ဆုေတာင္း မီးလံုး ပူေဖါင္းမ်ားကိုေတာ့ အနားမကပ္ႏိုင္လို႔ ဓာတ္ပံုမရိုက္ခဲ့ႏိုင္ပါ။ ခုန္ဆြခုန္ဆြ လွမ္းၾကည့္တာေတာ့ ေတာ္ေတာ္လွပါတယ္။

အင္းလ်ားမွာ မီးပန္းေတြေဖာက္ႏိုင္တဲ့ေန႔၊ ကန္ေတာ္ႀကီးေရျပင္ထက္မွာ မီးပန္းေတြ ေဖာက္ႏိုင္တဲ့ေန႔၊ ဧရာ၀တီမွာ၊ ခ်င္းတြင္းမွာ၊ စစ္ေတာင္းမွာ၊ သံလြင္မွာ၊ ႏွစ္သစ္ဆုေတာင္း မီးပုံးေလးေတြ ေမွ်ာႏိုင္တဲ့ေန႔၊ အဲဒီေန႔ေတြ ဗမာျပည္ႀကီး ျမန္ျမန္ေရာက္ပါေစ။

အင္းလ်ားမွာ မ်က္ေရေတြ မေ၀ပါေစနဲ႔ေတာ့။ ဧရာ၀တီမွာ ျပာေတြ မေၾကြပါေစနဲ႔ေတာ့။

1 comments: