၁၉၉၆ ဒီဇင္ဘာ ၂ ရက္က ေန ၂ ပတ္နီးပါး ၾကာခဲ့တဲ့၊ နအဖကို တင့္ကားေတြ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္းေခၚသြင္းရေလာက္ေအာင္ တုန္လႈပ္ေစခဲ့တဲ့၊ ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈဟာ ၁၀ ႏွစ္ျပည့္ခဲ့ပါၿပီ။
ေက်ာင္းေတြ အပိတ္ခံရတယ္။ ေခါင္းေဆာင္ေတြ ေထာင္ခ်ခံရတယ္။ တခ်ဳိ႕လည္း တဖက္ႏိုင္ငံ ထြက္ေျပးခိုလံႈၾကရတယ္။ အေရးအခင္းကာလမွာ အရိုက္ခံ၊ အဖမ္းခံရသူေတြလည္း အပံုအပင္ေပါ့။
သူတို႔ေတြ အသက္မစြန္႔ခဲ့ရပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တို႔ ခ်စ္တဲ့ တိုင္းျပည္အတြက္၊ တရားမွ်တမႈေတြ အတြက္၊ မရရိွေသးတဲ့ လူ႔အခြင့္အေရးေတြ အတြက္၊ သူတို႔ ဘ၀ေတြ စြန္႔ခဲ့ရတယ္။ ေက်ာင္းမွာ စာသိပ္ေတာ္တဲ့ ေက်ာင္းသားေတြ၊ လူခ်စ္လူခင္ေပါတဲ့ သူေတြ၊ ေနာက္ဆံုးႏွစ္ေက်ာင္းသားေတြ၊ သိပ္တက္ခ်င္တဲ့ ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးကို စေရာက္ခါစ ပထမႏွစ္ ေက်ာင္းသားေတြ၊ သူတို႔တေတြ အားလံုး၊ က်ေနာ္တို႔ အားလံုးအတြက္ ႀကိဳးစားရင္း သံတိုင္ေတြေနာက္ေရာက္၊ မိကဲြ ဖကဲြ ခ်စ္ခင္သူအားလံုးနဲ႔ကဲြ၊ အမိတကၠသိုလ္နဲ႔လည္း ကဲြခဲ့ရတယ္။
ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာမွ အျပင္ေလာကထဲ ျပန္ထြက္လာရတဲ့ သူတို႔ေတြ ခုထိလည္း ေပးဆပ္ေနရဆဲပါ။ ပညာသင္ၾကားေရးဆိုတာ အမိေျမမွာ သူတို႔အတြက္ လံုး၀ၿပီးဆံုးသြားပါၿပီ။ ဒီလိုျဖစ္မယ္ဆိုတာ သိရက္နဲ႔ ကိုယ္က်ဳိးစြန္႔ ႀကိဳးစားခဲ့ၾကတဲ့ သူတို႔ကို က်ေနာ္ ဒီေနရာကေန ဂါရ၀ ျပဳပါရေစ။
၉၆ မွာ တတ္စြမ္းသေလာက္ ပါ၀င္ခဲ့ၾကတဲ့၊ အာဏာရွင္ေတြရဲ႕ မတရားတဲ့ လုပ္ရပ္ေတြကို တတ္ႏိုင္သေလာက္ ဖီဆန္ အန္တုခဲ့ၾကတဲ့ ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသား အားလံုးကိုလည္း ဦးၫႊတ္ရင္း . . .
Thursday, December 07, 2006
အမွတ္တရ ၉၆
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
2 comments:
အဲဒီ၁၉၉၆ မွာ ကၽြန္ေတာ္ ၁ဝ တန္း ေအာင္ခဲ့တာပါ။ သပိတ္ကုိ သိလုိက္ေပမယ့္ မေရာက္ခဲ့ပါဘူး။ လမ္းထဲက ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသုိလ္ေက်ာင္းသားအစ္ကုိေတြ ဆီကေတာ့ ႀကားသိရတာေတြအမ်ားႀကီးပါဘဲ။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီတုန္းက ကၽြန္ေတာ္က လက္ဖက္ရည္ဆုိင္ထုိင္ဖုိ႔နဲ႔ ေဘာလုံးကန္ဖုိ႔ေလာက္ဘဲ စိတ္ဝင္စားမႈရွိေတာ့ ႏုိင္ငံမွာၿဖစ္ေနတဲ့ၿပႆနာေတြကုိ သိပ္စိတ္မဝင္စားခဲ့ပါဘူး။ ေနာက္ေက်ာင္းေတြ ကုိ ၂ ႏွစ္ေလာက္ပိတ္ပစ္ၿခင္းခံရၿပီး ကၽြန္ေတာ္ကုိယ္တုိင္ အေဝးသင္ ၁၀ ရက္ တကၠသုိလ္စီမံကိန္း နဲ႔ ဦးခ်ဴိးတာခံရမွ ဒီအစုိးရကုိယ္ စိတ္နာလာတာပါ။ ေက်ာင္းသားအခြင့္အေရး ပညာေရးဆုိင္ရာအခြင့္အေရးေတြ မစုိ႔မပုိ႔ဘဲေပးတယ္ဆုိတာ ကုိယ္တုိင္သိလာမွ ႏုိင္ငံေရးကုိ စိတ္မဝင္စားလုိ႔မရဘူးလုိ႔နားလည္လာခဲ့တာပါ။ ဒီစစ္အစုိးရ ကုိ ဘယ္ေသာခါမွ အရႈံးမေပးဘူးအစ္ကုိ။ ၿမန္မာၿပည္မွာလူတုိင္းလူတုိင္း ညီမွ်တဲ့အခြင့္အေရးေတြ မရသမွ်ကာလပတ္လုံး အတူတူ ႀကဳိးစားႀကမယ္အစ္ကုိေရ။ လူခ်င္းမသိေပမယ့္ ေနတဲ့ေနရာခ်င္းမတူညီေပမယ့္ ရွင္သန္ႀကီးၿပင္းတဲ့ပတ္ဝန္းက်င္မတူညီေပမယ့္ ရင္ထဲံကေန ၿငိမ္းခ်မ္းၿပီးတရားမွ်တတဲ့ ဒီမုိကေရစီကုိလုိလားတဲ့စိတ္ခ်င္းေတာ့တူပါတယ္။ လုံးဝ အရႈံးမေပးဘူး။ က်ဆုံးသြားတဲ့ အစ္ကုိေတြ အစ္မေတြကုိယ္စား ရေအာင္ယူမယ္ ။ပုိႀကဳိးစားႀကမယ္။ ပန္းတုိင္ ေရာက္ကုိေရာက္ရမယ္။ စိတ္ခ် အစ္ကုိေရ…..
ၾကားရတာ အားရိွတယ္ဗ်ာ။ က်ေနာ္တို႔ေတြ ခ်ႏိုင္သေလာက္ေတာ့ ဆက္ခ်ေနရမွာ ပါပဲ။ တခ်ိန္ခ်ိန္ေပါ့ဗ်ာ….
Post a Comment